Yeni bir öykü,
Yeni bir yoktan var etme kavgası

Hiç çocuk doğurmadım,
Bilmem nasıl doğum sancısı
Ama siz söyleyin lütfen az mıdır
Yazmanın acısı?

Her cümlede ünlü olma sevdası
Bilmezmiş gibi,
Bir kez var olduktan sonra
Eğer hatırlanmaya değmezse,
Sonsuza kadar yok olacağı.

Uykusuz gecelerim,
Gözlerimde dalgın bakış,
Etrafımı saran sis,
Sadece iyinin en güzele dönüşme savaşı.

Bu uğurda, ne kadar uğraşırsam uğraşayım,
Eva’nın böceklerinin minik ayakları
Beynimi tırmalarken,
Kalemimden kağıda dökülen cümleler
Madam Bovary kadar tatminsiz.

Ruhumda kopan fırtınalar yanında
Halt etmiş
Dursun Kaymak’ın abarttığı,
Ejderhalarla dolu deniz.

Ama yine de
Değişmem,
Kalemimle yarattığım dünyayı.

Kalem elimdeyken
Yer, Gök olmuş
Gök, deniz.

Hele oturduğum yerden,
Sizin dünyanıza yaptığım geziler var ya,
Dünyada hiçbir keyfin yerini
Tutamayacak kadar

EŞSİZ.

Yazan: Şaheser YILMAZ